Ата-ананың кәсібі бәрінен де жүз есе қиын...

         «Біздің табысты дамуымыз отбасы сияқты маңызды әлеуметтік институтқа тікелей байланысты. Қазақстандық отбасыларда бақыт пен береке орнаса, еліміздің болашағы жарқын болмақ.» 

Мемлекет басшысы Қ.Тоқаевтың Ұлттық Құрылтайдың екінші сессиясында сөйлеген сөзінен үзінді «Әдитетті Қазахстан – Адал азамат»

Көптеген адамдар бақытты ең алдымен отбасында көреді. Біздің бейбітшілік, сүйіспеншілік және қамқорлық туралы алғашқы идеяларымыз үй және отбасы ұғымымен байланысты. Үй – адам өмірінің негізгі құрамдас бөлігі. Үй – ең алдымен отбасы, ол – туған елге деген сүйіспеншілік одан бастау алатын шағын Отан. Әрбір адамның өмірінде отбасы үлкен рөл атқарады. Баланың үй жағдайын дұрыс ұйымдастыру әл-ауқатымен емес, ата-ананың балаға жұмсаған жылуы, күш-жігері және уақытымен қол жеткізіледі.

Отбасы - әрқайсымыз үшін ең маңызды нәрсе. Ол өзара түсіністікке, сенімге, бір-біріне қамқорлық жасауға, бірлескен іс-әрекеттердің қуанышына негізделген. Отбасында біз өзіміз туралы сырттан келген адамдар бізге айтуға батылы жетпеген нәрселерді ести аламыз, бірақ бұл жерде олар бізді ешқашан жақсы көруді тоқтатпайды. Қандай жағдай болмасын, біз әрқашан отбасымыздың түсіністігі мен қолдауына сене аламыз. Адам отбасынсыз өмір сүре алмайды. Әрбір адам үшін отбасы – бұл қорған, оның қайтып оралуын асыға күтетін жер.

Жасөспірімдердің ата-аналарына арналған ұсыныстар.

1. Қызығушылық пен көмек. Ата-ананың қолдауы балалар мен ата-аналар арасындағы сенімді қарым-қатынасқа әкеледі. Жасөспірімдердің жоғары өзін-өзі бағалауын тудырады және оқудағы табысқа және адамгершілік дамуына ықпал етеді. Ата-ананың жеткіліксіз қолдауы, керісінше, баланың өзін-өзі бағалауының төмендеуіне, нашар оқу үлгеріміне, импульсивті әрекеттерге, нашар әлеуметтік бейімделуге және тұрақсыз қоғамға қарсы мінез-құлыққа әкелуі мүмкін.
2. Ата-ананың тыңдау, түсіну және эмпатия жасау қабілеті. Ата-ананың эмпатияға қабілетсіздігі, эмоционалдық сезімталдығы мен баланың ойы мен сезімін түсінбеуінен балада енжарлық пайда болады. Жасөспірімге деген құрмет, ата-ана мен оның арасындағы қарым-қатынас отбасында үйлесімді қарым-қатынас орнатуға ықпал етеді.
3. Ата-ананың сүйіспеншілігі және отбасылық қарым-қатынастағы жағымды эмоциялар жақындықпен, сүйіспеншілікпен, сүйіспеншілікпен, қабылдаушылықпен байланысты; отбасы мүшелері өзара қызығушылық танытады және жауап береді. Егер отбасында жағымсыз эмоциялар басым болса, онда салқындық, дұшпандық, қабылдамау байқалады, бұл баланың сүйіспеншілікке деген қажеттілігінің басым болуына (ересектікте) немесе оқшауланудың, салқындықтың және өз ойын білдіре алмаудың қалыптасуына әкелуі мүмкін. жақын адамдарға, соның ішінде балаларға деген сүйіспеншілік.
4. Ата-ананың тану және мақұлдау.
5. Балаға сену. Балаларға деген сенімсіздік, әдетте, ата-аналардың өздерінің қорқыныштарын, уайымдарын немесе кінәсін олардың бойында көрсетеді. Өзіне сенімсіз ата-аналар (немесе бұрын белгілі бір қиындықтарды бастан өткерген) балалары үшін басқаларға қарағанда көбірек қорқады.
6. Балаға тәуелсіз және ересек адам ретінде қарау керек. Жасөспірімнің дербестікке жетуі оның жеке даралығын қалыптастырумен айналысқанда және сонымен бірге ата-анасымен жаңа байланыстар орнатқанда даралану процесінде болады. Жасөспірім ата-анасымен қарым-қатынасын өзгертуге тырысады, сонымен бірге сол қарым-қатынасты, сүйіспеншілікті және сенімділікті сақтауға тырысады. Жасөспірімдер өздерінің жеке даралығын көрсету үшін ата-аналарына қарағанда басқа құндылықтар жүйесін басшылыққа алады, олар өз алдына әртүрлі мақсаттарды, әртүрлі қызығушылықтарды және әртүрлі көзқарастарды белгілейді.
7. Ата-анадан нұсқау. Ең функционалды отбасылар ата-аналар өздерінің көзқарастары мен мінез-құлқында икемділік, бейімделушілік және төзімділік танытатын отбасылар болып табылады. Жасөспірімдерді тәрбиелеуде икемді емес ата-аналар өз көзқарастарын қайта қараудан және көзқарастарын өзгертуден бас тартады. Олар төзімсіз, тым талапшыл, әрқашан сыни және өз жасына сәйкес келмейтін балаларға негізсіз үміт артады. Бұл жасөспірімнің өзін-өзі бағалауына теріс әсер етеді, оның жеке басының дамуын тежейді, бұл ақыр соңында ата-аналар мен балалар арасындағы қарым-қатынаста стресстік жағдайларға әкеледі.
8. Ата-ананың жеке үлгісі: басқаларға үлгі бола білу; балаларға үйрететін принциптерді ұстаныңыз. Жасөспірімдердегі сәйкестендіру процесі ішінара отбасында өтетіндіктен, олардың ата-анасын мақтан тұтатындар, әдетте, қоршаған әлемде өзін жақсы сезінеді.

Әлеуметтік педагог       Г. Муратова

Профессия родителя в сто раз трудней, чем все…

         «Наше успешное развитие напрямую зависит от такого важного социального института, как семья. Если в казахстанских семьях будет царить счастье и благополучие, то и будущее нашей страны светлым.» 

Отрывок из выступления Главы государства К. Токаева на второй сессии Национального Курултая «Әдитетті Қазахстан – Адал азамат»

Многие люди счастье видят прежде всего в семье. С понятием дома и семьи связаны наши первые представления о мире, любви, заботе. Дом – это главная составляющая человеческой жизни. Дом – это прежде всего семья, это малая родина, с которой начинается любовь к родной стране. Семья в жизни каждого человека играет большую роль. Правильная организация домашней среды ребенка достигается не благосостоянием, а степенью тепла, усилий и времени, которые родитель вкладывает в ребенка.

Семья – это самое главное, что есть у каждого из нас. Она держится на взаимопонимании, доверии, заботе друг о друге, радости от совместных действий. В семье мы можем услышать о себе то, что никогда не отважатся сказать нам люди со стороны, но здесь нас никогда не разлюбят. И что бы ни случилось, мы всегда можем рассчитывать на понимание и поддержку родных. Без семьи человек не может жить. Для каждого человека семья – это крепость, это место, куда он всегда будет с нетерпением возвращаться.

Рекомендации родителям подростка.

1. Заинтересованность и помощь. Родительская поддержка приводит к доверительным  отношениям между детьми и родителями. Влечет высокую самооценку подростков, способствует успехам в учебе и  нравственному развитию. Недостаточная родительская  поддержка, наоборот, может  привести к низкой самооценке ребенка, плохой  учебе, импульсивным  поступкам, слабой социальной адаптации,  неустойчивому  антиобщественному поведению.
2. Способность родителей слушать, понимать и сопереживать. Неспособность родителей к эмпатии (сопереживанию), отсутствие у них эмоциональной восприимчивости и понимания мыслей и чувств ребенка могут привести к развитию равнодушия и у ребенка. Уважение к подростку, общение родителей с ним способствуют установлению гармоничных отношений в семье.
3. Любовь родителей и положительные эмоции в семейных отношениях связаны с близостью, привязанностью, любовью, восприимчивостью; члены семьи проявляют взаимную заинтересованность и отзывчивость. Если же в семье преобладают отрицательные эмоции, то наблюдается холодность, враждебность, отторжение, что может привести либо к преобладанию у ребенка потребности в любви (во взрослом возрасте), либо к формированию у него замкнутости, холодности, неспособности выразить свою любовь к близким людям, в том числе и к детям.
4. Признание и одобрение со стороны родителей.
5. Доверие к ребенку. Недоверие к детям, как правило, свидетельствует о том, что родители проецируют на них свои собственные страхи, тревоги или чувство вины. Неуверенные в себе родители (или пережившие определенные трудности в прошлом) больше других склонны бояться за своих детей.
6. Отношение к ребенку как к самостоятельному и взрослому человеку. Достижение подростком самостоятельности происходит в процессе индивидуализации, когда он занимается формированием собственной индивидуальности и в тоже время устанавливает новые связи с родителями. Подросток пытается изменить отношения с родителями, стремясь при этом сохранить прежнее общение, привязанность и доверие. Чтобы проявить собственную индивидуальность, подростки ориентируются на иную, чем у родителей, систему ценностей, ставят перед собой иные цели, иные интересы и иные точки зрения.
7. Руководство со стороны родителей. Наиболее функциональными являются те семьи, где родители проявляют гибкость, приспособляемость и терпимость в своих взглядах и поведении. Родители, не проявляющие гибкости в воспитании подростков, отказываются пересматривать свои взгляды и менять точку зрения. Они нетерпимы, излишне требовательны, всегда настроены критически и возлагают на детей неоправданные надежды, не соответствующие их возрасту. Это пагубно влияет на самооценку подростка, подавляет развитие его личности, что, в конце концов приводит к стрессовым ситуациям в отношениях между родителями и детьми.
8. Личный пример родителей: способность подать хороший пример для подражания; следовать тем же принципам, которым учат детей. Так как процесс идентификации у подростков отчасти протекает в семье, те из них, кто гордится своими родителями, как правило, чувствуют себя достаточно комфортно в окружающем мире.

Социальный педагог       Г. Муратова

Благодаря теории - я знаю,

а благодаря практике - я чувствую.

Теория обогащает интеллект, практика

расцвечивает чувство, тренирует волю.

Я. Корчак